A szeretet élőinda-
Gyűrűzetén lógunk
Az el nem apadó,
Feneketlen kutak fölött.
Kattog a láncszemek
Stafétabomlása.
Ha megállnék, a süketen
Szuszogó mély dobna vissza.
Másik énjével minden
Válaszútnál találkozott.
Imamalmuk és dobó-
Kockájuk valahányadszor
Azonos irányba
Lendítette szét testüket.
Utoljára az élet
Peremén ütköztek meg, majd
Titkon eszközt cseréltek.
Mégis megérkeztek saját,
Gyűlölt isteneikhez.
Tekinteted,
Mint fémtengeren
Céltalanul
Csapkodó hullám,
Engem akar,
S képlékenységbe
Szédít, forgat.
Melleidnek
Ruganyossága
Szárnyas holdak
Pitypangtesteként
Védekezik,
Mégis a ki
Nem tapintható
Forróságba
Vonzanak most
A combjaid.